پیچ لنگر (یک نوع اتصال دهنده)

پیچ لنگر (یک نوع اتصال دهنده)

وقتی اجزای مکانیکی روی فونداسیون بتنی نصب می‌شوند، انتهای J شکل و L شکل پیچ‌ها در بتن فرو می‌روند.

پیچ‌های لنگر را می‌توان به پیچ‌های لنگر ثابت، پیچ‌های لنگر متحرک، پیچ‌های لنگر انبساطی و پیچ‌های لنگر اتصال تقسیم کرد. با توجه به اشکال مختلف، به پیچ‌های توکار L شکل، پیچ‌های توکار 9 شکل، پیچ‌های توکار U شکل، پیچ‌های توکار جوشی و پیچ‌های توکار صفحه زیرین تقسیم می‌شوند.

کاربرد:

1. پیچ‌های لنگر ثابت، که به عنوان پیچ‌های لنگر کوتاه نیز شناخته می‌شوند، به همراه فونداسیون ریخته می‌شوند تا تجهیزات را بدون لرزش و ضربه شدید تعمیر کنند.

2. پیچ لنگر متحرک، همچنین به عنوان پیچ لنگر بلند شناخته می شود، یک پیچ لنگر قابل جابجایی است که برای تعمیر ماشین آلات و تجهیزات سنگین با لرزش و ضربه قوی استفاده می شود.

۳. پیچ‌های لنگر انبساطی اغلب برای ثابت کردن تجهیزات ساده استاتیک یا تجهیزات کمکی استفاده می‌شوند. نصب پیچ‌های لنگر انبساطی باید الزامات زیر را برآورده کند: فاصله از مرکز پیچ تا لبه فونداسیون نباید کمتر از ۷ برابر قطر پیچ‌های لنگر انبساطی باشد؛ مقاومت فونداسیون برای نصب پیچ‌های لنگر انبساطی نباید کمتر از ۱۰ مگاپاسکال باشد؛ نباید در سوراخ حفاری ترک وجود داشته باشد و باید توجه شود که از برخورد مته با آرماتور و لوله مدفون در فونداسیون جلوگیری شود؛ قطر و عمق حفاری باید با پیچ لنگر انبساطی مطابقت داشته باشد.

۴. پیچ لنگر اتصالی نوعی پیچ لنگر است که اخیراً به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. روش و الزامات آن مشابه پیچ لنگر است. با این حال، هنگام اتصال، توجه داشته باشید که وسایل موجود در سوراخ را با فوت کردن پاک کنید و از رطوبت جلوگیری کنید.